درحالیکه رابطه بین سفتی بافت اطراف تومور و رشد سرطان سینه هنوز در حال بررسی است، اما دانشمندان دریافتند که سلولهای سرطانی در شرایط سفتی بافت اطراف، تهاجمی تر میشوند.
سرطان پستان، شایعترین سرطان در بین زنان است و انواع مهاجم آن به دو دلیل خطرناک است: میتواند به صورت تهاجمی دیگر اعضای بدن را درگیر کند و اینکه احتمال عود مجدد آن وجود دارد. در حالیکه سرطان پستان در مراحل اولیه از طریق جراحی یا شیمی درمانی قابل درمان است، اما چنانچه بیماری پیشرفت نماید، احتمال بهبودی به طور چشمگیری به همان نسبت کاهش می یابد.
در حال حاضر اکثر داروها و درمان های موجود فقط سلولهای سرطانی سینه را هدف قرار می دهند، اما محیط پیرامون ناحیهی درگیرکه شامل بافت اطراف نیز میشود را نادیده میگیرند. اما بنظر می رسد که سلولهای سرطانی با محیط پیرامون خود در ارتباط هستند، بنابراین این محیط با تغییرات شیمیایی و فیزیکی را در طول رشد تومور می تواند آن را تحت تاثیر قرار میدهند.
درطی شست و دومین نشست سالیانه انجمن بیوفیزیک که از 17 تا 21 فوریه 2018 در سانفرانسیسکو برگزار شد، دیپ پاریک، داوطلب دکتری در موسسه فناوری Stevens، کار تحقیقاتی خود درمورد نقش تغییرات فیزیکی در محدودهی پیرامون سلولهای سرطانی در شدت تهاجمی بود سرطان پستان را ارائه داد.
پاریک گفت: تلاشهای قبلی برای روشن شدن تعاملات میان سلولهای سرطان پستان و ناحیه پیرامون آن عمدتا بر روی سطوح صاف و مصنوعی انجام می شد و به این سبب نتایج حاصل از آن گمراه کننده بود. او گفت: من درحال مطالعه بر روی چگونگی کنترل پیشرفت سرطان توسط چگونگی تغییرات در محیط میکروسکوپی پیرامون توده سرطانی (به خصوص ویژگیهای فیزیکی سفتی و استحکام بافتی) هستم.
پاریک ادامه داد: در طی توسعه تومور، اطراف محدودهی سرطان تحت تاثیر تغییرات شیمیایی و فیزیکی چشمگیری قرار می گیرد که این تغییرات توسط سلولهای سرطانی و سلولهای اطراف تومور رخ میدهند
بر اساس مشاهدات بالینی، افزایش سختی و استحکام بافت یکی از مهم ترین این تغییرات فیزیکی است. پاریک میگوید: مهمتر از همه، داده های بالینی نشان می دهد که افزایش سختی بافت ممکن است منجر به تهاجمی شدن تومور شود و موجب شود تومر در سایر اعضای بدن گسترش یابد.
پاتریک و همکارانش به عنوان یک روش بهتر برای کشف نقش سفتی بافت در سرطانهای تهاجمی (جدا از تغییرات شیمیایی) یک پلتفرم بایومایمتیک (محیط تقلید کننده از شرایط بیولژیک) را طراحی نمودند که به طریقی از سفتی پیرامون ناحیه سرطان و از بافت نرم و سالم پستان در محل اتصال به بافت سفت سرطانی الگو برداری شده است.
پاریک ادامه میدهد: پلت فرم ما به راحتی مدیریت میشود و می توان آن را تنظیم کرد تا بتواند طیف وسیعی از سختیها را که با تغییرات تدریجی که در طول توسعه سرطان رخ می دهند، تقلید نماید. این به ما اجازه میدهد تا ما ارتباط پیچیده بین سختی بافت اطراف توده و میزان توسعه و گسترش سرطان را رمزگشایی کنیم.
کشت سلول های سرطانی پستان در سطوح با سفتی متفاوت منجر به ساختارهای متفاوت زیست شناختی در سلولها شد. پاریک میگوید: هنگامی که سفتی بیشتر شود، سلولها تهاجمیتر (متاستاتیک) میشوند. دادههای قابل توجهی بعد از 3 و 7 روز به دست آمد، کشت سلولها به طور قابل ملاحظهای متفاوت بودند از مطالعات قبلی که طی مدت کمتر از 24 ساعت به عمل آمدهبودند. همچنین با افزایش شدت سفتی، مقاومت دارویی سلولهای سرطان سینه بیشتر شدند که نشان میدهد که داروهایی که صرفا برای هدف گرفتن سلولهای درگیر طراحی شده، برای درمان کافی نیستند.
این رویکرد جدید به درمان سرطان، وعدههای قابل توجهی را برای توسعه دارویی در آینده میدهد. پاریک میگوید: "توسعه داروهایی که به طور بالقوه میتواند از افزایش سفتی بافت جلوگیری کند به احتمال زیاد می تواند از گسترش سرطان جلوگیری کنند. که موضعی کردن آن امکان برداشتن آن با استفاده از تکنیکهای جراحی را فراهم میآورد.
این مطالعه و دستاوردهای آن میتواند برای زنان ایرانی که در چند سال اخیر سرطان سینه در بین آنها نیز افزایش یافته است، نوید بخش باشد. بنابراین مطالعه روی این دست از موضوعات توجه بیشتر محققان ایرانی را میطلبد.
برای مطالعه بیشتر در این خصوص به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/02/180221091321.htm
|