عشق صدمه می‌زند: کشمکش با همسر می‌تواند درد مزمن و علائم دیگر را بدتر کند
منبع: روزنامه اعتماد - 8 خرداد 1397
ترجمه: محبوبه محمدزکی، کارشناس مدیریت پژوهشی سازمان نظام پزشکی
نظارت و راهنمایی: دکتر حسن رودگری
نزاع با همسر ممکن است به احساسات آسیب برسد، اما برای کسانی که دارای بیماری های مزمن مانند آرتریت یا دیابت هستند، این بحث ممکن است پیامدهای فیزیکی بدتری نیز داشته باشد.
به گفته محققان، برای بیماران مبتلا به بیماری های مزمن مانند آرتریت یا دیابت، بحث با همسر ممکن است پیامدهای جسمی داشته باشد. آنها دریافتند که در دو گروه افراد مسن (یک گروه مبتلا به آرتریت و گروه دیگر مبتلا به دیابت) بیمارانی که تنش بیشتری با همسرشان احساس می کردند، در آن روز علائم بدتری گزارش کردند.
لین مارتیر، استاد بخش مطالعات توسعه انسانی و خانواده، مرکز سلامت سالمندی ایالت Penn می‌گوید: این که ما توانستیم این ارتباط را در دو مجموعه از داده های مختلف (دو گروه از افراد مبتلا به دو بیماری مختلف) مشاهده کنیم، هیجان انگیز بود. یافته ها به ما آموختند که چگونه ازدواج ممکن است بر روی سلامت تأثیر بگذارد، که این برای افرادی که به بیماری‌های مزمنی همانند آرتریت یا دیابت مبتلا هستند، بسیار مهم تر است.
مارتیر ادامه می‌دهد که مهم است که بدانیم چگونگه و چرا علائم بیماری مزمن بدتر می شوند. افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو که درد بیشتری را تجربه می کنند سریعتر از کار افتاده می‌شوند و افراد مبتلا به دیابت که تحت کنترل نیستند خطر بیشتری برای افزایش عوارض دارند.
محققان می گویند در حالیکه تحقیقات قبلی نیز ارتباطی بین ازدواج های رضایت بخش و سلامت جسمی و روحی را نشان داده اند، اما در مورد اینکه چگونه تجربیات روزمره افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن را نسبت به علائم جسمی تحت تاثیر قرار می دهد، تحقیقات بسیار کمی وجود دارد.
مارتیر می‌گوید: ما در مورد بیماری های مزمن که معمولا علائم روزانه یا نوسانات علائم را شامل می شود، تحقیق می‌کنیم. مطالعات دیگر در حال حاضر به کیفیت ازدواج نگاه می کنند، اما ما می خواستیم بررسی کنیم که چگونه تعاملات مثبت یا منفی با همسرانتان روز به روز بر سلامت شما تاثیر می گذارد.
داده هایی از دو گروه شرکت کننده برای مطالعه مورد استفاده قرار گرفت که شامل یک گروه از ۱۴۵ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو و همسرشان و گروهی دیگر شامل ۱۲۹ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ و همسرشان بودند.
شرکت کنندگان در هر دو گروه احوالات روزانه را درباره خلق و خوی خود، میزان شدت علایم و اینکه آیا تعاملات آنها با همسرشان مثبت یا منفی بود را مستمرا یادداشت میکردند. شرکت کنندگان در گروه های آرتریت و دیابت، به ترتیب، ۲۲ و ۲۴ روز گزارشات روزانه را ثبت کردند.
از بررسی این داده ها محققان دریافتند که در هر دو گروه از شرکت کنندگان، در روزهایی که تنش بیشتری را با همسرشان تجربه کردند، بیماران حال بدتری داشتند، که به نوبه خود منجر به درد بیشتر یا تشدید علائم می شد.
علاوه بر این، محققان دریافتند که در گروه مبتلا به آرتریت، شدت درد بیمار بر روی ادامه تنش ها با همسرشان، در روز بعد نیز تاثیر گذاشته است. هنگامی که درد بیشتری داشتند، در روز بعد آنها حال بدتری داشتند و همچنین تنش بیشتری با همسر خود می داشتند.
مارتیر می‌گوید: ما معمولا روی ارتباطات خاص بیماری تمرکز می کنیم، اما توجه به تنش در ازدواج مربوط به بیماری نیست و این به خودی خود نشانه یک بیماری نیست. این یک مقیاسی است که نشان می دهد که بدون در نظر گرفتن بیماری، ممکن است بهبودی کلی کیفیت یک رابطه تاثیراتی بر سلامت افراد داشته باشد.
نتیجه : از این یافته می توان در درمان بیماران مبتلا به بیماری های مزمن بخصوص دیابت و آرترید روماتویید در ولینیکها استفاده نمود و برای زوجهایی که در شرح حال اولیه تنش هایی در روابط خود را گزارش میکنند تقاضای مشاوره روانپزشکی و یا پیشنهاد روان درمانی خانوادگی داد. بهتر است رسانه های عمومی نیز به تبلیغ لازم در خصوص اثرات تنش بر بیماری در سطح جامعه بپردازند تا مردم با روشهایی بسیار ساده تر برای بهبود روابط زناشویی از درمان های گرانتر و پیچیده تر برای علائم بیماری های مزمن خود پرهیز کنند. این امر بر بهبود کیفیت سلامت اجتماع و همچنین بر اقتصاد درمان نیز اثر گذار است.
برای مطالعه بیشتر در این خصوص به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/05/180515131553.htm
