آیا خوردن ماهی از بیماری پارکینسون جلوگیری می کند؟

آیا خوردن ماهی از بیماری پارکینسون جلوگیری می‌کند؟

به قلم: 

ترجمه: مینا اخوان، کارشناس مدیریت پژوهشی سازمان نظام پزشکی

نظارت و راهنمایی: دکتر حسن رودگری

 

 

طبق آخرین تحقیقات محققان، یک ماده شیمیایی که به طور معمول در ماهی یافت می شود شاید  بتواند از بیماری پارکینسون جلوگیری کند. این تیم تحقیقاتی همچنین مکانیزم منحصر به فردی را کشف کرده اند که می تواند به طراحی داروهای بهتر برای بهبود بیماری های سیستم عصبی کمک کند. در طول یک دهه اخیر تحقیقات زیادی به بررسی این موضوع پرداختند که آیا خوردن ماهی بیشتر می تواند به کاهش خطر ابتلا به زوال عقل کمک کند و کیفیت شناخت را در فرآیندهای مغزی بهبود بخشد؟ تا امروز شواهد حاکم بر این نظریه بسیار قوی است. اسیدهای چرپ امگا 3 در ابتدا به عنوان مواد شیمیایی قدرتمند در راستای حفظ اعصاب ماهی شناخته شده اند اما مطالعاتی در راستای حمایت از این نظریه صورت نگرفته است. اگرچه بسیاری از شرکت های بازاریابی به شدت مبلغ این قضیه هستند که مکمل‌های امگا از زوال عقل جلوگیری کرده و ذهن ما را برای مدت طولانی حفظ می کند اما این نظریه هنوز از نظر علمی تائید نشده است.

 

سوال اینجاست! کدام جزء ماهی به حفظ مغز ما کمک می کند؟

با توجه به آخرین مطالعه انجام شده در این خصوص جواب سوال ممکن است پروتئینی به نام پاروالبومین Parvalbumin باشد. یک پروتئین متصل به کلسیم _ پرولاوبومین به مقدار زیادی در انواع ماهی ها به ویژه در بافت ماهیچه ای آن یافت می شود. پرولاوبومین شایع ترین عامل ایجاد آلرژی در افرادی است که به ماهی حساسیت دارند و قادر به برانگیختن سیستم ایمنی  بدن با  اجنتاب از ورود به مایع گوارش و ورود به خون ماست.

 

از ماهی تا پارکینسون

اگرچه مکانیسم دقیقی که باعث بیماری پارکینسون می شود هنوز کشف نشده است، اما تشکیل یک پروتئین خاص می تواند در ایجاد آن مؤثر باشد. آلفا سینوکلین alpha-cynuclein که گاهی اوقات پروتئین پارکینسون نامیده می شود و به شکل  توده های پراکنده در  مغز افراد مبتلا به پارکینسون دیده می شود. وقتی پروتئین ها به اشتباه تا می خورند با یکدیگر آمیخته شده و فیبریل یا آمیلوئید تشکیل می دهند. آمیلوئیدها همیشه ناسالم نیستند اما در برخی از بیماری های نورولوژیک مانند هانتینگتون، پارکینسون و آلزایمز بیشتر دیده می شوند که حاکی از نقش احتمالی آنها است.

محققان دانشگاه صنعتی چالمرز در گوتنبرگ سوئد به تازگی آزمایشاتی انجام داده اند تا به رابطه میان پاروالبومین و سینوکلین را پی‌ببرند. یافته های آنها در مجله Scince Reports  این هفته منتشر شده است.

آنها پاروالبومین را درحالی نشان دادند که در جستجو برای اتصال و جارو کردن آلفاسینوکلین بود تا  توده های را که در پارکینسون می بینیم تشکیل ندهد. پروفسور Pernilla Wittung-Stafshede رئیس بخش زیست شناسی شیمی در دانشگاه توضیح می دهد: پاروالبومین پروتئین موثر در ایجاد پارکینسون را جمع آوری می کند و از تجمع آن پیشگیری می کند که در وهله اول و به سادگی با جمع آوری آن صورت می گیرد. در این روش پاروالبومین قادر به پاکسازی آمیلوئیدهای غیر طبیعی است قبل از اینکه شانس شکل گیری را پیدا کنند .بنابراین خوردن ماهی با داشتن سطح بالای این پروتئین می تواند اثر محافظتی داشته باشد. در میان بسیاری از دیگر ماهی ها مانند شاه ماهی، ماهی کاد، ماهی قرمز، ماهی کپور، ماهی سرخو و ماهی قزل آلا به مقدار زیادی پاروالبومین موجود است اما با این حال مقدار آن در سراسر سال درحال نوسان است.

 

کشف بسیار مهم

از آنجایی که این تیپ پروتئین جمع شده در برخی از اعصاب مغزی موجود است محققان علاقه مند به بررسی بیشتر فعالیت پاروالبومین به عنوان یک پروتئین پیشگیری کننده از بیماری هستند . هیجان این یافته ها در دو مورد بسیار بیشتر بود، ‌اول اینکه : محققان مولکول دیگری را شناسایی کردند که ممکن است به مبارزه با بیماری های نورولوژیک کمک کند و دوم اینکه آنها مکانیسم جدیدی را برای عملکرد بهتر داروسازان کشف کردند.

"پروفسور Pernilla Wittung-Stafshede  در مورد اهمیت این تحقیق و پروژهای شبیه به آن توضیح می دهد :

این بیماری با افزایش سن شروع می شود و از طرفی در دنیای حاضر مردم عمر طولانی تری نسبت به قبل دارند، لذا در آینده با حجم بالائی از این بیماران مواجه می شویم بدون اینکه راه درمانی برای آنها داشته باشیم، بنابراین هرچیزی که بتواند ذره ای ما را در درمان این بیماری امیدوار کند مورد بررسی و پیگیری قرار خواهیم  داد. "

محققان همین دانشگاه در حال تحقیق و پیگیری این مساله هستند و به طور مشخص به این مساله پرداختند که چطور می توان پاروالبومین را از بافت شاه ماهی به انسان منتقل کنند . اگرچه این تحقیقات هنوز ناپخته است و در ابتدای مسیر قرار دارد اما خواندنش خالی از لطف نیست.

 

برای مطالعه بیشتر در این خصوص به لینک زیر مراجعه فرمایید:

http://www.medicalnewstoday.com/articles/321572.php