آسیب پذیری پوست در تماس با مواد سرطان زا ناشی از دود کباب

پوست نسبت به ریه‌ها، آسیب پذیری بیشتری در تماس با مواد سرطان‌زا ناشی از دود کباب دارد

منبع: 

ترجمه: محبوبه محمدزکی، کارشناس مدیریت پژوهشی سازمان نظام پزشکی

نظارت و راهنمایی: دکتر حسن رودگری

دانشمندان اظهار داشتند که در مقایسه با استنشاق، پوست یک راه مهم تر برای جذب ترکیبات سرطانی که در طی کباب کردن تولید می شود، است. آنها همچنین دریافتند که لباسها نمیتوانند به طور کامل از افراد محافظت کنند.

طبق گزارش انجمن صنعت کباب، در ایالات متحده ۷۰ درصد از بزرگسالان یا سیگاری هستند و یا یک کباب‌پز دارند و بیش از نیمی از آنها حداقل چهار بار در ماه از کباب‌پز استفاده می‌کنند. اما کباب کردن مقدار زیادی از هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای یا PAH ها را تولید می کند. این ترکیبات سرطان‌زا می تواند موجب بیماری های تنفسی و جهش های DNA شود. خوردن غذاهای کبابی شایع ترین منبع PAH های ناشی از کباب است. با این حال، طبق مطالعه قبلی که توسط اِدی وای زِنگ و همکارانش انجام شده‌است، افرادی که در نزدیکی کباب‌پز قرار دارند مقدار قابل توجهی از PAH ها را از طریق پوست و استنشاق دریافت می‌کنند، حتی اگر غذاهای کبابی را نخورند. بر اساس این مطالعه، تیم برای تعیین  مقدار دقیق‌تر جذب PAHs از بخار و ذرات کبابی توسط پوست آزمایشاتی را انجام داد.

در طول این تحقیق، داوطلبان را در گروه‌هایی مجزا در اطراف یک کباب‌پز در فضای باز قرار دادند درحالی که فواصل و تاثیرپذیری مختلف از غذا و دود داشتند. پس از تجزیه و تحلیل نمونه های ادرار داوطلبان، محققان نتیجه گرفتند که افرادی که از کباب خورده بودند بیشترین مقدار از PAH را دریافت کردند. با این حال، پوست دومین راه قرار گرفتن در معرضPAH بود و پس از آن استنشاق. آنها می گویند روغن در بخار کباب می تواند باعث افزایش جذبPAH  توسط پوست شود. این تیم همچنین دریافت که هرچند  که لباس ها ممکن است در کوتاه مدت تاثیر PAH ها را کاهش دهند، هنگامی که لباس با دود کباب اشباع می شود، پوست می‌تواند مقدار قابل توجهی از PAH ها را از لباس بگیرد. آنها پیشنهاد می کنند، پس از ترک فضایی که در آن در معرض دود کباب بودید، در اولین فرصت لباس‌های خود را برای کاهش جذب PAH عوض کنند.

                                     

برای مطالعه بیشتر در این خصوص به لینک زیر مراجعه فرمایید:

https://www.sciencedaily.com/releases/2018/05/180523091304.htm