|
دانشمندان چهار ویروس را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند هورمون‌های شبهه انسولینی که در سلول‌های انسانی فعال هستند را تولید کنند. این کشف که مکانیزم‌های بیولوژیکی محتمل در بیماریزایی و ابتلا به دیابت یا سرطان را مورد مطالعه قرار می دهد در حقیقت فرصت‌های جدیدی را برای شناسایی علل و درمان این دسته از بیماری ها به همراه می‌آورد.
دکتر امراه آلتیندیس، محقق مرکز دیابت Joslin و از نویسندگان اصلی مقاله در مجله‌ی PNAS می‌گوید: تحقیقات ما ممکن است به باز کردن زمینه جدیدی به نام غدد درون ریز میکروبی کمک کنند. ما نشان می دهیم که این پپتیدهای ویروسی شبهه انسولینی viral insulin-like peptides (VILPs) می‌توانند روی سلول‌های انسان و جوندگان اثر بگذارند. با تعداد بسیار زیادی از پپتیدهای میکروبی که ما در معرض آنها هستیم، دریچه‌ا‌ی جدید برای تعاملات بین میکروب و میزبان وجود دارد. ما امیدواریم که مطالعه این فرآیندها به ما کمک کند تا نقش میکروب ها در بیماریهای انسانی را بهتر درک کنیم.
دکتر سی. رونالد کان، نویسنده ارشد مقاله می‌گوید: درواقع، کشف هورمون‌های ویروسی شبهه انسولینی، این سوال را ایجاد می‌کند که نقش آنها در دیابت، بیماریهای خود ایمن، سرطان و اختلالات متابولیک دیگر چیست.
ايده کليدي اين تحقيق هنگامي به ذهن آلتينيدیس (که پژوهش قبلي او بر تولید واکسن‌هاي ضد باکتري متمرکزبود) آمد که در سميناری در مرکز دیابت Joslin مشارکت کرد و عنوان این سمینار درمورد علل احتمالی واکنش خود ايمنی که ديابت نوع 1 را تحریک می نماید، بود. سپس او شروع به ساختن این فرضیه نمود که آیا باکتری‌ها یا ویروس‌ها می‌توانند پپتیدهای شبهه انسولینی (نسخه های کوچک پروتئین) ایجاد کنند که بتوانند باعث بیماری شوند.
این ویروس ها از خانواده‌ای از ویروس هایی که برای آلوده کردن ماهی شناخته شده‌اند، بودند. تیم تحقیقاتی مرکز دیابت Joslin برای یافتن اینکه آیا آنها در پستانداران هم می‌توانند فعال شوند، از همکاری پروفسور ریچارد دی مارش، استاد شیمی در دانشگاه Indiana استفاده کردند که در مرکز آزمایشگاه شیمی خود این پپتیدهای ویروسی شبهه انسولینی را با هم ترکیب نمود.
دانشمندان با آزمایشاتی بر سلول‌های موش و انسان، تلاش کردند تا بفهمند که آیا VILP می تواند مانند هورمون‌ها عمل کند. آزمایشات آنها نشان داد که VILP ها در واقع می توانند به گیرنده‌های انسانی انسولین و همینطور گیرنده‌هایی که در ارتباط بسیار نزدیک با هورمونی به نام (insulin-like growth factor 1) IGF-1 هستند متصل شود. اینها در حقیقت پروتئینهای حیاتی در سلول‌هایی هستند که آنها را برای جذب قند و رشد جذب و هدایت می‌کنند. علاوه بر این، پپتیدها می توانند تمام مسیرهای علامت‌دهنده متابولیک را درون سلول هایی که توسط انسولین انسانی و IGF-1 تحریک می شوند برانگیزند. موش‌هایی که به آنها پپتیدهای ویروسی تزریق می شوند، سطح پایین تری از گلوکز خون را نشان می دهند که نشانه دیگری از تاثیر انسولین بر آنهاست. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل بانک اطلاعات ویروس های موجود در روده انسان نشان داد که انسان ها در معرض این ویروس ها قرار دارند.
تجزیه و تحلیل چنین پپتیدهای ویروسی ممکن است در نهایت به شرکت های دارویی برای طراحی شکل‌های جدیدی از انسولین‌های انسانی سنتتیک کمک کند. دکتر کان می گوید: "ما در خلال این تحقیقات و نتایج حاصل ممکن است قادر به یادگیری چیزی در مورد ساختن انسولین هایی که نیازی به یخچال نداشته و بتوانند برای مدت طولانی انبار شوند، گردیم و یا بتوانیم یا انسولین هایی که سریع تر جذب می شوند و یا آهسته تر تجزیه می گردند را تولید نماییم."
با توجه به تحقیقات پیشین آلتیندیس بر روی بیماری عفونی موثر در ایجاد بیماریهای غدد درون ریز، دکتر کان اضافه می‌کند: کشف ما نمونه‌ای از این اصل است که " کار کردن در یک زمینه چگونه می‌تواند، اندیشیدن در زمینه‌ای دیگر را برانگیزد". این نکته بر اهمیت تعامل متقابل در پروسه‌ی اکتشافات علمی تاکید می‌کند که اصلی بسیار ارزشمند و تاثیرگذار است.
میتوان در اینجا به اهمیت مطالعه و پژوهش گروهی بیشتر پی برد و به این نکته اعتقاد یافت که اندیشیدن با دیدگاه های متفاوت در یک گروه می‌تواند نتایج بهتری داشته‌باشد که متاسفانه در گروه های علمی و بخش پژوهشی کشورهای در حال پیشرفت همانند ایران به دلیل پایین بودن میزان مطاعات گروهی و مولتی سنتریک به شدت مغفول مانده. نتیجتا توجه به اینچنین الگوهایی که در این تحقیق ارائه شده می‌تواند بسیار مفید باشد.
برای مطالعه بیشتر در این خصوص به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/02/180219155012.htm
|
