|
ژن‌های حیاتی بعد از رفع توقف مولکولی زندگی تازه‌ای به دست می‌آورند
بر طبق یافته‌های متخصصان نوروبیولوژی دانشگاه کالیفرنیا (شهر ایروین)، مغزهای سالخورده یا آسیب‌دیده یک بار دیگر می‌توانند خاطرات پایدار را بازیابی کند اگر آنزیمی که توقف‌های زیادی را که بر روی یک ژن کلیدی اعمال می‌کند، برداشته‌شود.
مارسلو وود، نویسنده ارشد مقاله و مدرس بخش نوروبیولوژی و رفتارشناسی در دانشگاه کالیفرنیا (شهر ایروین) می‌گوید: آنچه که ما کشف کردیم این است که مغز می‌تواند به‌طور معمول خاطرات پایدار را دوباره شکل دهد اگر بتوانیم DNA مربوط به آن را آزاد کنیم. دکتر وود که این یافته‌ها را در نشست سالانه‌ی اتحادیه آمریکایی ترویج علوم در شهر آستین تکزاس ارائه خواهد داد، اضافه می‌کند: به منظور ایجاد یک حافظه طولانی مدت، شما باید ژن‌های خاصی را فعال کنید. در بسیاری از مغزهای جوان، این اتفاق به راحتی می‌افتد، اما همانطور که سن ما افزایش پیدا می‌کند و مغز ما نیز پیرتر می‌شود، ما با آن مشکل پیدا می‌کنیم.
وود توضیح می‌دهد: این کاهش در استفاده از حافظه به خاطر این است که حدود 6 پا (معادل حدود 2 متر) از DNA که محکم توسط هر یک در داخل میلیاردها سلول‌های بدن ما بصورت کلاف پیچیده ایی وجود داشته و توسط مواد داخل سلولی احاطه شده‌است، درصورت نیاز برای آزاد کردن خود شرایط سختی را در سن های بالاتر دارد و مانند بیشتر بخش‌های بدن، آنقدری که قبلا انعطاف‌پذیر بوده، دیگر نیست. در حقیقیت این دشواری در آزاد شده به علت حضور یک به اصطلاح "پدال ترمز مولکولی" که م هیستون دی استیلاز 3 یا HDAC3 به وجود می‌آید که در مغزهایی که مسن‌تر هستند بیش‌از حد به هم چسبیده و وضعیتی فشرده را به‌وجود می‌آورند و آزادسازی ژن‌هایی که پریود1 نامیده می‌شود را مسدود می‌کنند. از بین بردن HDAC3، انعطاف‌پذیری را بازیابی می‌کند و به دستگاه سلولی داخلی اجازه دسترسی سریعتر و بهتری به ژن پریود1 را برای تشکیل حافظه جدید می‌دهد.
محققان قبلا پیش بینی کرده اند که از دست رفتن عملکرد رونویسی و رمزگذاری در مغزهای مسن‌تر به دلیل زوال در درک ساعات روزانه (Circadian Clock) در هسته سلول های پیر است. اما وود و تیمش، به ویژه دکتر جان دیوید کاپیتس، دریافتند که توانایی ایجاد خاطرات پایدار با یک فرآیند متفاوت (آنزیم بیش از حد تهاجمی که انتشار ژن پریود 1 را متوقف می کند) با همان منطقه هیپوکامپ مغز مرتبط می باشد.
اینها به صورت بالقوه خبرهای خوبی برای توسعه درمان های تقویت حافظه هستند. دکتر وود می‌گوید: داروهای جدید که HDAC3 را هدف قرار می دهند، می‌توانند راه حل های هیجان انگیزی را فراهم کنند که نهایتا امکان بهبودی رشد حافظه را برای افراد مسن فراهم آورد.
برای مطالعه بیشتر در این خصوص به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/02/180216110544.htm
|
